مقدمه

یکی از سوالات رایج زبان آموزان در زمینه‌ی دستور زبان انگلیسی تفاوت بین دو زمان گذشته‌ی ساده و گذشته‌ی استمراری است. در مقالات پیشین هر یک از این زمان‌ها را توضیح داده و کاربرد آن‌ها را مشخص کرده‌ایم. در این مقاله قصد داریم تفاوت این دو زمان را از نظر ساختاری و کاربردی مورد بررسی قرار دهیم.

تفاوت گذشته‌ی ساده و گذشته‌ی استمراری از نظر دستوری

اگر بخواهیم این دو زمان را از نظر دستوری مقایسه کنیم، محسوس ترین تفاوت آن‌ها در شکل فعل است. در زمان گذشته‌ی ساده فرم گذشته‌ی افعال بکار می‌رود حال آنگه در زمان گذشته‌ی استمراری شکل ساده‌ی افعال به همراه ing و was یا were استفاده می‌شود. برای مثال به فعل go در دو جمله‌ی زیر دقت کنید.

I went to cinema this evening

امروز عصر رفتم سینما

I was going to the cinema when I saw Ali on my way

داشتم میرفتم سینما که سر راه علی رو دیدم

فعل  go در جمله‌ی اول به went تبدیل شده اما در جمله‌ی دوم تنها ing به آن اضافه شده و قبلش was بکار رفته است. همچنین به یاد داشته باشید که زمان گذشته‌ی ساده می‌تواند به تنهایی به عنوان یک جمله بکار رود یعنی لزوماً نیازی نیست که پس از آن جمله‌ی دیگری بکار ببریم. در مثال فوق جمله‌ی اول یک جمله‌ی کامل است. زمان گذشته‌ی استمراری اما همیشه باید با یک زمان دیگر یعنی گذشته‌ی ساده یا گذشته‌ی استمراری بکار رود. در مثال فوق زمان جمله‌ی اول گذشته‌ی استمراری است و زمان جمله‌ی بعد آن گذشته‌ی ساده.

تفاوت زمان گذشته‌ی ساده و گذشته‌ی استمراری از نظر کاربرد

همانطور که قبلاً اشاره کردیم زمان گذشته‌ی ساده برای بیان عملی بکار می‌رود که در گذشته شروع شده و در زمان گذشته نیز به پایان رسیده است. چند جمله‌ی زیر مثال‌هایی از این اعمال هستند:

I went to the park last night

من دیشب رفتم پارک.

I wasn’t home last Monday

من دوشنبه گذشته خونه نبودم

She took a taxi to school

اون با تاکسی رفت مدرسه

We didn’t watch the match last night

ما دیشب مسابقه رو ندیدیم

همانطور که ملاحظه می‌کنید، در این جملات عمل مورد نظر در گذشته شروع و تمام شده است. در زمان گذشته‌ی ساده می‌توان به چند عمل اشاره کرد البته باید ترتیب انجام شدن آن‌‌ها را هم مشخص کنیم. یعنی بگوییم که اول کدام کار را انجام دادیم و بعد از آن چه کار کردیم. به مثال زیر توجه کنید.

.Today, I woke up at 7:00. I took a shower, got dressed and went to work. I had breakfast at work

 امروز ساعت هفت از خواب پا شدم. دوش گرفتم، لباس پوشیدم و رفتم سر کار. صبحونه رو سر کار خوردم.

همانطور که ملاحظه می‌کنید، ترتیب انجام اعمال واضح است و خواننده می‌داند که نویسنده ابتدا کدام عمل را انجام داده و پس از انجام هر عمل چه کاری کرده است. در مقابل، زمان گذشته‌ی استمراری برای اشاره به دو عمل بکار می‌رود که در گذشته بصورت همزمان در حال انجام بوده‌اند. معمولاً یکی از این دو عمل طولانی و عمل دیگر کوتاه است. فرض کنید مشغول تماشا کردن فیلم هستید که گوشیتان زنگ می‌خورد. در چنین حالت می‌توانید بگویید ” وقتیکه داشتم فیلم تماشا می‌کردم گوشیم زنگ خورد”. چند جمله‌ی زیر مثال‌های دیگری از این نوع جملات هستند.

.When I was studying, my husband left the house

وقتیکه داشتم مطالعه می‌کردم، همسرم خونه رو ترک کرد.

.When she was cooking, her son came back

وقتیکه داشت آشپزی می‌کرد، پسرش برگشت خونه.

در چنین جملاتی معمولاً (نه همیشه) یکی از دو عمل ذکر شده طولانی‌تر از عمل دیگر است. اعمالی نظیر مطالعه کردن و آشپزی کردن معمولاً چند ساعت طول می‌کشند در حالیکه ترک کردن خانه و یا وارد شدن به آن یک یا دو دقیقه طول می‌کشد. همچنین با استفاده از زمان گذشته‌ی استمراری می‌توان به دو عمل طولانی مدت اشاره کرد که هر دو بصورت همزمان در حال انجام بوده‌اند. به دو جمله‌ی زیر توجه کنید.

I was playing piano while my friend was preparing the dinner

من داشتم پیانو می‌زدم وقتیکه دوستم داشت شام رو آماده می‌کرد

 While Sara was washing the dishes, Rose was listening to music

وقتیکه سارا داشت ظرف‌ها رو می‌شست، رُز داشت موسیقی گوش می‌داد

نتیجه گیری

 تفاوت اصلی زمان گذشته‌ی ساده و گذشته‌ی استمراری از نظر کاربردی در این است که زمان گذشته‌ی ساده به یک عمل در زمان گذشته اشاره می‌کند حال آنکه زمان گذشته‌ی استمراری به دو عمل اشاره دارد که بصورت همزمان در حال انجام بوده‌اند. حال که با تفاوت این دو زمان آشنا شده‌اید، سعی کنید که سوالات زیر پاسخ دهید.