مقدمه
ضمیرها کلماتی هستند که جای اسم را می‌گیرند. ما غالباً از آن‌ها برای جلوگیری از تکرار اسم استفاده می‌کنیم. ضمایر در جملات مختلف اشکال مختلفی دارند. به طور کلی ضمایر در زبان انگلیسی به 5 دسته تقسیم می‌شوند:
ضمایر فاعلی، ضمایر مفعولی، صفت‌های مالکیت، ضمایر مالکیت، و ضمایر انعکاسی.
ضمایر فاعلی
| ضمایر فاعلی | Subject Pronouns |
| من | I |
| تو | you |
| او (مرد) | He |
| او (زن) | She |
| این | It |
| شما | You |
| ما | We |
| آن‌ها | They |
ضمایر فاعلی همیشه در جایی استفاده می‌شوند که شخصی انجام دهنده یا فاعل کاری در گذشته، حال، یا آینده باشد. به این مثال توجه کنید؛
من حیوانات را دوست دارم.
در اینجا چه کسی حیوانات را دوست دارد؟ جواب “من” است. چون “من” این کار را انجام داده‌است. در زبان انگلیسی من به معنی “I” می‌باشد. پس اگر بخواهیم از این جمله در زبان انگلیسی استفاده کنیم باید بگوییم:
.I love animals
در جدول بالا ضمایر فاعلی را به ترتیب نوشته‌ایم. حال بیایید برای هر کدام یک مثال بزنیم:
تو یک سیب داری.
.You have an apple
در اینجا ضمیر “تو” انجام دهنده کار است.
در زبان انگلیسی وقتی بخواهیم سوم شخص مفرد را صدا کنیم، باید جنسیت او را بدانیم. ما در زبان فارسی می‌گوییم که او آمد. ما نمی‌دانیم که او یک آقا است یا یک خانم ولی بعد از دیدن آن شخص متوجه این داستان می‌شویم.
اما در زبان انگلیسی این موضوع باید مشخص باشد. به همین منظور برای آقایان از ضمیر “He” و برای بانوان از ضمیر “She” استفاده می‌شود.
او (مرد) یک ماشین دارد.
.He has a car
او (زن) یک خانه دارد.
.She has a house
نکته: برای ضمایر سوم شخص مفرد، نوع افعالی که استفاده می‌شوند باید مفرد باشد. برای مثال فعل “داشتن”. این فعل در زبان انگلیسی به صورت have & has وجود دارد که در بخش زمان حال ساده به طور کامل آن را توضیح داده‌ایم.
ضمیر بعدی، ضمیر “این” است.
این زیباست.
.It is beautiful
ضمیر “این” هم یک ضمیر سوم شخص مفرد است که در مواقع استفاده از فعل برای این ضمیر از قوانین سوم شخص مفرد استفاده می‌شود.
ضمایر “ما“، “شما“، و “آن‌ها” ضمایر جمع می‌باشند. فعل‌هایی که با این ضمایر استفاده می‌شوند باید شکل جمع داشته باشند.
ما یک خانه داریم.
We have a house
شما یک ماشین دارید.
.You have a car
آن‌ها یک کامپیوتر دارند.
.They have a computer
نکته: ضمایر فاعلی اغلب در ابتدای جملات استفاده می‌شوند.
ضمایر مفعولی
| Subject Pronouns | Object Pronouns |
| I | Me |
| You | You |
| He | Him |
| She | Her |
| It | It |
| You | You |
| We | Us |
| They | Them |
ضمایر مفعولی زمانی استفاده می‌شوند که ما دریافت‌کننده کاری باشیم یا کار بر روی ما یا بر روی کس دیگری انجام شود. برای مثال ما می‌گوییم که: من به تو کمک کردم. در اینجا “من” انجام‌دهنده کار است ولی “تو” کار را دریافت می‌کند. روش دیگر برای تشخیص ضمایر مفعولی این است که با یک پرسش به جواب برسیم. برای مثال در جمله “من به تو کمک کردم” می‌توان پرسید: من به چه کسی کمک کردم؟ جواب “تو” است. پس “تو” یک ضمیر مفعولی می‌باشد.
او مرا دید.
.He saw me
من تو را زدم.
.I hit you
ما او را میشناسیم.
.We know her
او این را می‌داند.
.She knows it
معلم به ما درس می‌دهد.
.The teacher teaches us
من آن‌ها را دوست دارم.
.I love them
نکته: ضمایر مفعولی در انتهای جملات و پس از فعل استفاده می‌شوند.
صفت های مالکیت
| Possessive adjectives | Object pronouns | Subject pronouns |
| My | Me | I |
| Your | You | You |
| His | Him | He |
| Her | her | She |
| Its | It | It |
| Your | You | You |
| Our | Us | We |
| Their | Them | They |
صفت‌های مالکیت، در جملات، قبل از “اسم‌ها” می‌آیند. مثلا کلمه “صندلی” یک اسم می‌باشد. اگر بخواهیم بگوییم “صندلی من” باید از یک صفت مالکیت استفاده کنیم. صفت‌های مالکیت نسبت به ضمیر متغیر می‌باشند.
به مثال های زیر دقت کنید:
نکته: صفت‌های مالکیت هرجایی قابل استفاده می‌باشند، اما باید بعد از آن‌ها یک “اسم” استفاده شود.
صفت های مالکیت
| Possessive Pronouns |
Possessive Adjectives | Object Pronouns | Subject Pronouns |
| Mine | My | Me | I |
| Yours | Your | You | You |
| His | His | Him | He |
| Hers | Her | Her | She |
| – | Its | It | It |
| Yours | Your | You | You |
| Ours | Our | Us | We |
| Theirs | Their | Them | They |
ضمایر مالکیت اصلا شبیه به صفت‌های مالکیت نیستند. بعد از استفاده از یک صفت مالکیت (my, your, their…) باید یک اسم استفاده شود. اما بعد از استفاده از ضمایر مالکیت اصلا نباید از اسم استفاده کرد. برای مثال:
این کیف مال من است.
.This bag is mine
همانطور که دیدید، بعد از ضمیر مالکیت (mine) هیچ اسمی استفاده نشد. بگذارید با مثال‌های بیشتر پیش برویم.
نکته: ضمیر “It” به عنوان ضمیر مالکیت استفاده نمی‌شود.
در این‌گونه جملات ما حتی می‌توانیم به جای اسم از ضمایر فاعلی استفاده کنیم. برای مثال:
.This pen is mine
.It is mine
به همین آسانی می‌توان اسم را از درون جمله خط زد و ضمیر مناسب را جایگزین کرد و بدین ترتیب جمله را تغییر داد.
ضمایر انعکاسی
| Reflexive pronouns |
Possessive Pronouns |
Possessive Adjectives | Object Pronouns | Subject Pronouns |
| Myself | Mine | My | Me | I |
| Yourself | Yours | Your | You | You |
| Himself | His | His | Him | He |
| Herself | Hers | Her | Her | She |
| Itself | – | Its | It | It |
| Yourselves | Yours | Your | You | You |
| Ourselves | Ours | Our | Us | We |
| Themselves | Theirs | Their | Them | They |
از ضمایر انعکاسی زمانی که بخواهیم بر روی کاری که انجام شده یا کسی که کار را انجام داده تاکید کنیم، استفاده می‌کنیم. برای مثال می‌گوییم: من این کار را انجام دادم. این یک جمله خبری ساده است. حال به این جمله توجه کنید: من خودم این کار را انجام دادم. در این جمله یا انجام‌دهنده کار مهم است یا کاری که انجام شده.
نکته: از ضمایر انعکاسی می‌توان هم بعد از فاعل استفاده کرد و هم بعد از فعل. برای مثال:
.You yourself called me
.You called me yourself
هر دو جمله صحیح هستند و می‌توانید از هر دو حالت در مواقع گفتار یا نوشتار بهره ببرید.
0 Comments